Aşk tam bir savaş disiplini, tam bir strateji oyunu şeklinde sürdürülmeye çalışılır. Güvenin, samimiyetin idrak edilemediği, yaşanamadığı, sevginin üç paraya hiç edildiği, sadece adı aşk olan ilişkilerde görülür.

“TavÅŸan kaç tazı yakala” senaryosunun canlandırıldığı bir tiyatro oyunudur adeta. TavÅŸana nasıl kaçması gerektiÄŸi, tazıya tavÅŸanı nasıl yakalayabileceÄŸi anlatılır çevresindekilerce. Basma kalıp tavsiyeler duyulur, belki uygulanmaya dahi çalışılır kendi yaÅŸadığı bir aÅŸkta.

Ä°kiili arasında sürekli “aldılı verdili”, “yaptılı ettili” çoÄŸunlukla geçmiÅŸe dönük bir rekabet, bir maç havası sezilir. Taktikler sergilenir, kazanan kendini daha büyük aşık sanar.

Son yüzyılın hem ekonomik, hem toplumsal açıdan belki de iki anahtar kelimesi olan “elde etmek – tüketmek” kavramları aÅŸka da uygulanmıştır ne yazık ki. AÅŸk aÅŸk deÄŸildir artık, ütopik bir kavram olup çıkmıştır.