Åžaka gibiydi. Amerikan polisiye-gerilim filmlerinden etkilenirsin eyvallah, olur hani. Hakim film kültürüdür Hollywood. Huyundan kapmasan suyundan kaparsın. Da hani hiç mi kendinden birÅŸey katmaz insan sinemaya. Ä°stanbul’un artık kliÅŸe haline getirilip tadı tuzu kaçırılan mekanlarını kendine fon yapan, her bir diyaloÄŸu tatsız, tuzsuz ve dayandığı senaryosu temcit pilavı misalinden öteye geçemeyen yakışıksız bir film. Hatta her bir tiplemesi baÅŸkomiserinden adli tıp uzmanına, güzel stajyerden ofis memurlarına varana kadar bireribir kopya. Yine alışılageldiÄŸi üzere loÅŸ mekanlar tercih edilmiÅŸ, çekimler ağırlıklı olarak gece yapılmış. Ä°ki yaÄŸmur bir de ÅŸimÅŸek ekledik mi, samanlık seyran olmuÅŸ. Bir de UÄŸur Yücel neden o ses tonunu kullanmış, neden çoÄŸu yerde abartılı mimikler kullanmış, nasıl bir karakter ortaya çıkarmaya çalışmış anlayamadım. Sadece havada kaldığını hissettim o kadar.

Film kliÅŸeleri tekrar etmek konusunda da ciddi bir rekor denemesi içine girmiÅŸ. Åžimdi burada sayamacağım veya sayıp da hepten kliÅŸe haline getirmeyeceÄŸim onlarca diyalog, onlarca sahne. Hele katili öğrenen UÄŸur Yücel’in stajyer kız ile geçirdiÄŸi telefon konuÅŸması, çin iÅŸkencesi tadında. Ä°ki saat oturtuyorsun insaları o koltuklara, birÅŸeyler vermek, eÄŸlendirmek, sanat yapmak veya her ne ise amaç, onun için bir fark oluÅŸtur yahu, bir özelliÄŸinle sıyrıl deÄŸil mi ? Senaryon kötüyse mekanlarınla farkı hissettir, ne bileyim bir karakterine hasta olayım, veya bir diyaloÄŸundaki iki cümle “unutulmaz replikler” arasına dahil oluversin. O da olmadı hoÅŸ bir musiki içinde cerayan etsin olaylar da biz de akıp gidelim hani.

Sanırım bizim polisiye-gerilimden anladığımız daha önce de gördüğümüz üzere basit bir ters köşe denemesinden ibaret. Arabayla da iki takla atıp, bir ters şerit yaptık mı oooh değmeyin keyfimize. Yüzeysel, manalı olmasa bile kendi içinde tutarlı bir tabana ve fikre oturtulamamış yavan mı yavan bir akıştan öteye geçemiyoruz henüz. Şaka gibiydi.