Yeni farkına varıyorum ki meÄŸer Java’nın 1.5 ile beraber gelmiÅŸ TimeUnit diye bir enum sınıfı varmış. Åžu can sıkıcı, her seferinde tekrar tekrar yapmak zorunda kalabildiÄŸimiz zaman dönüşümü iÅŸlerini üstlenmiÅŸ. Gün, saat, dakika, saniye, milisaniye ve nanosaniye cinsinden zaman birimlerini birbirine dönüştürüveriyor.

Şöyle ki;

package com.selman;

import java.util.concurrent.TimeUnit;

public class TimeUnitTests {
	public static void main(String[] args) throws InterruptedException {
		long baslangic = System.currentTimeMillis();
		Thread.sleep(1300);
		long bitis = System.currentTimeMillis();
		
		//baslangic ile bitis arasindan gecen zamanin milisaniye cinsinden degeri 
		System.out.println(TimeUnit.MILLISECONDS.toMillis(bitis) - TimeUnit.MILLISECONDS.toMillis(baslangic) + " ms");
		//baslangic ile bitis arasindan gecen zamanin saniye cinsinden degeri 
		System.out.println(TimeUnit.MILLISECONDS.toSeconds(bitis) - TimeUnit.MILLISECONDS.toSeconds(baslangic) + " sn");
		
		
		//48 saatin gun cinsinden degeri 
		System.out.println(TimeUnit.DAYS.convert(48, TimeUnit.HOURS) + " gun");

		//10 gunun saat cinsinden degeri 
		System.out.println(TimeUnit.HOURS.convert(10, TimeUnit.DAYS) + " saat");
		
		//3656 saniyenin dakika cinsinden degeri
		System.out.println(TimeUnit.MINUTES.convert(3656, TimeUnit.SECONDS) + " dakika");
	}
}
/*--------*/
//1297 ms
//1 sn
//2 gun
//240 saat
//60 dakika

Her ÅŸey harici diskte yer açmaya çalışmakla baÅŸladı : ) Önceleri adından gözüme kestirdiÄŸim, şöyle basmakalıp Hollywood aksiyon veya romantik komedi türü filmleri imdb’de bir göz attıktan sonra siliyordum. Sonraları bu iÅŸ can sıkıcı olmaya baÅŸladı. Yok mudur bunun bir API’si, topluca bulayım bu filmleri de külliyen uçurayım kellerini falan diye bakmaya baÅŸladım. Nihayetinde eli yüzü düzgün, inciÄŸi boncuÄŸu olmayan bir servis buldum. Åžurada sunulan servis ile ilgili linke film adı ve/veya yılını parametre olarak geçtiÄŸinizde film bilgileri json formatında bir nesne olarak dönüyor. Geriye json formatındaki bu nesneyi ayrıştırmak kalıyor. Bunun için de halihazırda API’ler mevcut.

Şöyle ki;

package com.imdbInfo.base;

import java.io.BufferedReader;
import java.io.InputStreamReader;
import java.net.URL;
import java.net.URLConnection;
import java.net.URLEncoder;

import net.sf.json.JSONObject;
import net.sf.json.JSONSerializer;

public class BasicTest {


private static final String BASIC_API_URL = "http://www.imdbapi.com/?";
private static final String TITLE_PARAM = "t=";
@SuppressWarnings("unused")
private static final String YEAR_PARAM = "&y=";

public static void main(String[] args) {


try {

String titleToSearch = URLEncoder.encode("Forrest Gump","UTF-8");

String text = getJSONStringOf(BASIC_API_URL + TITLE_PARAM + titleToSearch);

JSONObject jSonObject = (JSONObject) JSONSerializer.toJSON(text);

String title = jSonObject.getString("Title");
int year = jSonObject.getInt("Year");
int votes = jSonObject.getInt("Votes");
double rating = jSonObject.getDouble("Rating");
String genre = jSonObject.getString("Genre");
//Runtime, Director vs.
System.out.println("Title:" + title + "\nYear:" + year + "\nVotes:" + votes + "\nRating:" + rating + "\nGenre:" + genre);

}
catch (Exception e) {

//Movie not found !
e.printStackTrace();

}

}

public static String getJSONStringOf(String urlSpec) throws Exception {

URL url = new URL(urlSpec);
URLConnection connection = url.openConnection();

BufferedReader reader = new BufferedReader(new InputStreamReader(
connection.getInputStream()));
String line = "";
StringBuilder builder = new StringBuilder();
while ((line = reader.readLine()) != null) {

builder.append(line);

}

return builder.toString();

}

}

Title:Forrest Gump
Year:1994
Votes:325985
Rating:8.6
Genre:Drama, Romance

diyerek filmin bilgilerini almış oluyoruz. Bunların içinde film adı, yapım yılı, türü, kullanılan oy sayısı, puan, yönetmen, oyuncular, süre ve sair filmle ilgili bir sürü bilgi bulunuyor.

Bundan sonra eldeki filmleri bu servisten alınan bilgiye göre sınıflandırmak kalıyor. Ki iÅŸin keyifli kısmı da orası : ) Yalnız ÅŸunu belirtmemde fayda var. Bu servisin elindeki veri imdb’nin yayınlamış olduÄŸu film veritabanından alınıyor. Sanırım biraz eski. AraÅŸtırmadım ama tahminimce bir kaç ay kadar. Ziyanı yok : )

Kodu bu haliyle kullanabilmek için projenin ‘classpath’ inde commons-beanutils,commons-collections-3.2.1, commons-lang, commons-logging, ezmorph-1.0.5 ve json-lib-2.4-jdk15 jar’larının bulunması gerekliyor.

Daha bir eli yüzü düzgün ve gerekli jar’ları barındıran kod örneÄŸi ÅŸuradan indirilip incelenebilir, Eclipse’e import edilebilir.

Eclipse’in bir güzel özelliÄŸi de sık kullanılan kimi kod blokları, ÅŸablonları için kısayol oluÅŸturabiliyor olmak. Tıpkı “syso” yazıp Ctrl+Space yapınca “System.out.println();” satırını veya “main” yazıp sınıfa bir main metodu eklemek gibi.

Bunun için yapılması gereken Window->Preferences->Java->Editor->Templates kısmından yeni bir ÅŸablon eklemek. Mesela ben debug yaparken iÅŸlemi yarıda kesmek istediÄŸim zaman kullandığım kod bloÄŸu olan throw new RuntimeException(“Hata !”); ifadesini “throws” kısayolu ile eÅŸledim. Çok da güzel oldu, iyi de oldu : )

Eclipse’in yine kod ÅŸablonları oluÅŸturabilmek için “Snippets” görünümü de bulunuyor. Ctrl+3 ile açılan görünüm seçiçiden “Snippets” yazılarak benzer ÅŸekilde kod ÅŸablonları oluÅŸturulabilir.

Kod yazarken bir listenin elemanlarını belirli bir alana göre gruplamak sıkça yapılan işlerden biridir. Personelleri işe giriş tarihine göre veya arabaları modelinin tipine göre gruplamak gibi. Gruplanan bu veriler de genel olarak Map türü bir veri yapısında tutulur. Bu işi genel(generic) olarak yapabilen ve gruplamaya kriter olan alanın seçiminde aşağı doğru dallanabilen bir metot kod tekrarını oldukça azaltması açısından faydalı olabilir. Sırf ben biliyorum çalıştığım projede bu işi kaç kere yaptığımı : )

Bu kodu kullanabilmek için classpath’e commons-beanutils.jar ve commons-logging.jar’ı eklemek gerekiyor.

Ayrıca eclipse projesi şuradan indirilip incelenebilir, import edilebilir.

public static <E, T> Map<E, List<T>> group(List<T> listToGroup, String groupingCriteria) {

Map<E, List<T>> grupMap = new HashMap<E, List<T>>();
for (T item : listToGroup) {
try {
E e = (E) BeanUtils.getProperty(item, groupingCriteria);
if (grupMap.containsKey(e)) {
grupMap.get(e).add(item);
} else {
List<T> list = new ArrayList<T>();
list.add(item);
grupMap.put(e, list);
}
} catch (IllegalAccessException exception) {
throw new RuntimeException(“Error in grouping !” + exception.getMessage());
} catch (InvocationTargetException exception) {
throw new RuntimeException(“Error in grouping !” + exception.getMessage());
} catch (NoSuchMethodException exception) {
throw new RuntimeException(“Error in grouping !” + exception.getMessage());
}

}
return grupMap;

}

Hibernate’in bir kullanılabilir özelliÄŸi daha; dynamic-insert, dynamic-update : )

dynamic-update : Güncelleme sql ifadesini(update sql) çalışma zamanında sadece değişen kolonlara göre dinamik olarak oluşturur.
dynamic-insert : Kayıt ekleme sql ifadesini(insert sql) çalışma zamanında sadece veri girilmiş kolonlara göre dinamik olarak oluşturur.

Şöyle ki;

@Entity
@Table(name = "PERSONEL")
@org.hibernate.annotations.Entity(dynamicInsert=true,dynamicUpdate=true)
public class PERSONEL{
...
...
...
}

Sadece AD, SOYAD ve TC_KIMLIK_NO alanlarının girildiği bir kayıt işlemi sonrası

INSERT INTO PERSONEL(AD, SOYAD, PERSONEL_NO, TC_KIMLIK_NO, YAS, CINSIYET, DOGUM_TARIHI)  VALUES (?, ?, ?, ?, ?, ?, ?)

gibi bir sql ifadesi oluşması yerine

INSERT INTO PERSONEL(AD, SOYAD, TC_KIMLIK_NO)  VALUES (?, ?, ?)

gibi sadece veri girilmiş alanların dahil edildiği bir sql ifadesi oluşuyor.

Performans açısından ise şöyle bir ters orantı var. Normal koşullarda Hibernate her varlık sınıfı için üretilen ekleme , güncelleme, sorgulama sql ifadelerini belleğine alır. Böylece her ekleme, güncelleme, sorgulama işlemi için bir sql ifadesi oluşturması gerekmez. Bu performans açısından bir artı getirir. Amma lakin ki bu özellik aktif hale getirildiğinde de her ekleme, güncelleme işlemi için bir sql ifadesi oluşturma işi çıkıyor ortaya. Dolayısıyla çok fazla kolon içeren tablolar için çalıştırılacak sql ifadesini minumuma indirerek performans açısından bir artı getirebilse de diğer durumlar için karar vermek gerekiyor, bu özelliği aktif yapıp yapmamaya.

Hibernate’in yeni keÅŸfettiÄŸim bir özelliÄŸi varlık sınıflarına uygulanabilen @SqlDelete, @SqlUpdate, @SqlInsert bildirimleri. Bu sayede ilgili varlık sınıflarını kaydetme, güncelleme ve silme iÅŸlemleri sırasında hangi sql ifadesinin çalışacağını belirleyebiliyoruz. Bir nevi EntityManager sınıfının persist, merge ve remove metotları sonucu oluÅŸacak olan ekleme, güncelleme ve silme sql ifadelerini ezmiÅŸ oluyoruz. Özellikle silme iÅŸlemi için oldukça faydalı olabilir diye düşündüm.

Mesela; Hesap nesnelerini karşılayan Hesap sınıfları için ne zaman entityManager.remove(herhangiBirHesap) desek, bu nesneyi fiziksel olarak silmek yerine mantıksal olarak durumunu pasif yapmak isteyebiliriz. “Soft delete” olarak bilinen durum yani. Bu gibi durumlar için proje genelinde bir kod tasarrufu ve temizliÄŸi saÄŸlanabilir gibi.

Ayrıca sınıf tanımında kullanılacak @Where bildirimi ile de veritabanından Hesap tablosuna sorgu atan sql ifadelerine bir koşul konulabiliyor. Böylece de durumunu pasif yaptığımız nesneler sorgu sonuçlarında gelmiyor. Bu yazılan sql ifadeleri için hql kullanılamıyor bu arada, sql yazmak gerekiyor.

Şöyle ki;

@Entity
@Table(name = “HESAP”)
@SQLDelete(sql=”update HESAP set DURUM=0 WHERE ID=?”)
@Where(clause=”DURUM <>0″)
public class Hesap {
…
…
…
}

Benim de geçenlerde şuradaki bir blog yazısından öğrendiğim String sınıfının substring() metodu ile ilgili ilginç bir durumdan bahsedeyim. Yazacaklarımın çoğu çeviri değerinde.

String a = “abcdefgh”;
a = a.substring(0,3);

şeklinde bir kod ile başlangıçta oluşturduğumuz String tipinde a nesnesinin ilk 3 karakterini ayrıştırıp yine kendisine atamış oluyoruz. Oluşan nesne yeni bir String nesnesidir. Çünkü String değişmez(immutable) bir tiptir. Bir kez oluşturulduktan sonra değişmezler yani. Integer, Double gibi ilkel tipleri sarmalayan tipler de öyledirler.

String nesnesinde;

value; char[] tipinde bir deÄŸiÅŸken. String nesnesinde bulunan karakterleri tutuyor.
count;int tipinde bir değişken. String nesnesinde bulunan karakter sayısını tutuyor.
offset;int tipinde bir deÄŸiÅŸken. String nesnesinin ilk karakterinin indeksini tutuyor.

ÅŸeklinde 3 alan bulunuyor.

substring() iÅŸlemi ile char[] dizisi (value) yeni oluÅŸan String nesnesine doÄŸrudan kopyalanıyor. Fakat count ve offset alanlarına uygun karşılıkları atanıyor. Dolayısıyla a nesnesini System.out.print(a); ÅŸeklinde konsola yazdıracak olursak “abc” deÄŸerlerini görüyoruz. Garip olan ÅŸu ki Reflection ile a nesnesinin sahip olduÄŸu karakter dizisine ulaÅŸtığımızda gördüğümüz deÄŸer “abcdefgh”. (Reflection ile nasıl nesnenin gerçek “value” deÄŸerini gördüğümüzün çok önemi olmadığı için kod örneÄŸini yazmaya gerek yok hani). Buradan oluÅŸan yeni String nesnesinin count ve offset deÄŸerleri farklı olsa da karakter dizisinin birebir kopya olduÄŸunu anlıyoruz. Örnek koda ÅŸuradan bakılabilir.

Bu durum hafıza kullanımında gereksiz şişmelere yol açabiliyor. Özellikle de sık sık substring() metotu ile büyük String nesneleri ayrıştıran bir işlem varsa. Yeri gelmişken bir String nesnesinin hafızada ne kadar yer kapladığını da şu şekilde hesaplıyoruz.

Yukarıda bahsettiÄŸimiz int tipinde count ve offset deÄŸiÅŸkenlere ilave olarak bir de hashCode için int tipinde bir deÄŸiÅŸken tutuluyor. Bu 3 int tipindeki deÄŸiÅŸken 4’er baytdan 12 bayt, nesnenin “object header” denen kimlik bilgisi de 8 bayt yer kaplıyor. BoÅŸ karakter dizisi olan char[] deÄŸiÅŸkeni de 8 bayt karater dizisi, 4 bayt dizinin uzunluÄŸunu tutmak için bulunan deÄŸiÅŸken, ve 4 bayt da toplamda 16’nın 12’ye en yakın katı olan 16’ya tamamlamak için olmak üzere; 16 bayt yer kaplıyor. 12+8+16=36’yı da bir sonraki 8’in katı olan 40’a tamamlıyoruz. Bu da boÅŸ bir String nesnesinin 40 bayt yer kapladığını gösteriyor.

Kabaca şöyle bir formül çıkıyor;
– String nesnesinde bulunan karakter sayısını iki ile çarp,
– 38 ekle,
– Sonuç 8’in katı bir sayı deÄŸilse sonraki ilk 8’in katı olan sayıya yuvarla

20 karakter içeren bir String nesnesi;
20*2 = 40,
40+38=78,
78’i de 8’in sonraki ilk katına tamamlarsak ->80 bayt yer kaplıyor

Mevzuya dönecek olursak bu gibi hafıza şişmelerini engellemek için substring() metodundan dönen String nesnesini yine bir String nesnesinin yapılandırıcısına parametre olarak geçiyoruz.

String a = new String(a.substring(0,3));

Bu arada aynı durum String sınıfının trim() metodu için de geçerli. Farkında olmaya değer bir ilginçlik.