Yusuf Kaplan anlatıyor;

Suriye’de bir tarihçi ile konuÅŸuyorduk. Bir ara “Peygamber ne yapmıştır ?” diye sordum. Fransızca “Liberté, égalité, fraternité” (Özgürlük, adalet, kardeÅŸlik) dedi.

Tamamen kendi tarihi koÅŸulları içerisinde, belirli bir coÄŸrafyada ve belirli bir toplumun/toplumların deÄŸerleri doÄŸrultusunda ortaya çıkmış olan Fransız Devrimi’nin slogan kavram üçlemesi; Özgürlük, adalet, kardeÅŸlik.

Kendi değerler dünyasını ve tarihini dahi Batılı değerler ölçüsü ile niteleyip tanımlamak nasıl bir savrulmadır insan tarif edemiyor. Kalakalıyor !

Daha iyi ifadelerle;

Frantz Fanon;

Sizi sömürgeleştiren yabancıların sizde yarattığı en büyük yıkım, zamanla sizin kendinize onların gözüyle bakmanızı sağlamalarıdır.

Cemil Meriç;

Türk aydını efendisinin ilaçlarını aşıran ahmak uşak gibidir.

Hani “DoÄŸu’nun Paris’i”, “Niye bizim de bir Steve Jobs’umuz yok”, “Ä°slam dünyasının ‘Reform’a ihtiyacı var”, “Ä°slam’da Sosyalizm” ve benzer minvallerde köhnemiÅŸ, ÅŸaşırmış, kendinde (vaz)geçmiÅŸ söylemlere kah gülüp, kah karşı çıkıyoruz filan ama bu örnek bambaÅŸka bir ÅŸey…

Bu hatıra anlatanın “bu adamın yazdıklarını çöpe atmak lazım” cümlesiyle bitiyordu biraz da öfkeyle. Tarihe, kendisi olmaktan çok uzak bir ÅŸekilde baÅŸkalarının gözlükleriyle, hatta yer yer baÅŸkasının gözleriyle bakıyorsanız, sonra da baÅŸkalarının aynasında deÄŸerlendiriyorsanız onu, hakikaten çöp olarak nitelenebilirdi yazdıklarınız.